۱. اوراق قرضه، بیان‌گر مالکیت دارندگان آنها در طرح‌های تجاری یا صنعتی که اوراق برای آنها انتشار یافته، نیست؛ بلکه بیشتر، نشان‌گر وام ربوی است؛ که خریداران اوراق، به صاحبان طرح‌ها و در واقع طرف‌های صادرکننده اوراق، داده‌اند.
۲. در این اوراق، استرداد اصل سرمایه در پایان مدت آنها (اعم از اینکه طرح سود کند یا زیان)، تضمین شده و صادرکننده اوراق، فقط به بازگرداندن سرمایه همراه با سود مورد توافق متعهد شده است.
۳. اوراق قرضه، بدهی انتشاردهنده و طلب دارنده را نشان می‌دهد و با عقد “قرض” قابل تطبیق است.
۴. نرخ بهره قطعی از پیش تعیین‌شده، رکن اصلی این اوراق به‌شمار می‌رود.
۵. ارزش بازاری (Market Value) اوراق قرضه، تحت تأثیر عرضه و تقاضا، با ارزش اسمی (Nominal Value) آن تفاوت می‌کند و دارنده آن، علاوه‌بر نرخ بهره ثابت، مشمول عایدی (یا زیان) سرمایه (Capital Gain or Loss) نیز می‌شود.
۶. ارزش‌یابی اوراق قرضه و تعیین ارزش فعلی آن، براساس نرخ تنزیل و مفهوم ارزش زمانی پول صورت می‌گیرد.