تخصیص مبلغ سرمایه گذاری روی دارایی های نامشهود طی یک بازه زمانی خاص (معمولاً در طول عمر مفید دارایی) به هزینه که غالباً برای اهداف حسابداری و مالیاتی صورت می‌گیرد، استهلاک دارایی های نامشهود گفته می‌شود. استهلاک مالی مشابه استهلاک فیزیکی است که برای دارایی های مشهود مورداستفاده قرار می‌گیرد. (همین‌طور نوع دیگر استهلاک که معمولاً برای منابع طبیعی به کار می‌رود.) در استهلاک دارایی های نامشهود، درآمدی که از به‌کارگیری دارایی تولید می‌شود تقریباً معمولاً با هزینه استفاده از دارایی مطابقت دارد.

توضیحاتی در مورد استهلاک دارایی های نامشهود

فرض کنید شرکت فرضی شناسا ۳۰ میلیارد تومان بر روی یک گواهی ثبت اختراع با عمر مفید ۱۵ سال سرمایه گذاری می‌کند. شرکت شناسا سالیانه ۲ میلیارد تومان به‌عنوان هزینه استهلاک گواهی ثبت اختراع در دفاتر مالی خود ثبت خواهد کرد.